Ο π. Αντώνιος, έγραψε ιστορία με το ανοιχτό μυαλό και την αφιλοχρηματία του...

Τη νιώθουμε ως ηθική υποχρέωση τούτη την αναφορά. Στον π. Αντώνιο από την Τήνο, όπου και υπηρετούσε, και τον οποίο πρόσφατα τον κάλεσε ο Θεός κοντά του την ώρα του ύπνου του. Σ' ένα μικρό χωριό ήταν, αλλά η μεγαλοσύνη του δεν είχε όρια. Έγραψε ιστορία αυτός ο ιερωμένος με τους ανοιχτούς ορίζοντές του και την αφιλοχρηματία του. Η δημοσιογράφος Ρέα Βιτάλη, διηγείται: «Παπαντώνη, του είπα, δεν είμαι άθεη αλλά είμαι άθρησκη» και εκείνος μου απάντησε, με τα πιο επιεική μάτια που είχα ποτέ συναντήσει στη ζωή μου, «αυτό είναι δική σου υπόθεση. Δεν αφορά εμένα». Και συνεχίζει: "Ήταν, μια μέρα εκεί που τελείωνε το καλοκαίρι και θα φεύγαμε, να του δώσω ένα κομπόδεμα μου και να του πω «εσύ νοιώθω ότι θα τα δώσεις εκεί που τα χρειάζονται» και εκείνος απάντησε φανερά ενοχλημένος «εγώ δεν είμαι ταμίας και ούτε αυτό, που κάνεις είναι καλό". Και διαισθανόμενος το πόσο άβολα ένοιωσα συνέχισε: «Έχω μια λίστα με ανθρώπους που χρειάζονται βοήθεια. Μπορώ να σου τη δώσω. Εσύ πρέπει, κατ΄αρχάς να διαπιστώσεις και μετά να επιλέξεις τι θα ήθελες να κάνεις. Είναι δική σου δουλειά, όχι δική μου». Ο επίλογος, σε τούτο το αφιέρωμα καρδιάς, ανήκει στη Ρέα Βιτάλη: "Ετούτος ο παππάς είναι διαφορετικός, έλεγα και ξανάλεγα. Κυρίως όταν επέμενε «να προσεύχεστε για μένα» και ‘γω γελούσα «μα, εγώ για σας; Τα έχουμε μπερδέψει;» και εκείνος απαντούσε «ναι, για μένα. Για να είμαι πάντα αντάξιος των αισθημάτων σου προς το άτομό μου».