Περί "αγίου Βαλεντίνου" και ερωτευμένων...

Όλα όσα αναφέρονται για το πρόσωπο του  Βαλεντίνου βασίζονται σε θρύλους. Στο αγιολόγιο της Ορθοδοξίας πουθενά δεν αναφέρεται άγιος με αυτό το όνομα και ποτέ η  Εκκλησία μας δεν τον αποδέχτηκε. Στην Ελλάδα άρχισε να καθιερώνεται η 14η Φεβρουαρίου ως ημέρα των ερωτευμένων, στα τέλη της δεκαετίας του ‘70, με πρωτοβουλία των ανθοπωλών. Εκπρόσωποι της Εκκλησίας πρότειναν τότε, οι Έλληνες ερωτευμένοι να
τιμούν και να γιορτάζουν αγίους που υπάρχουν στο ορθόδοξο εορτολόγιο. Για το βίο του Βαλεντίνου ελάχιστες είναι οι πληροφορίες και αυτές είναι συγκεχυμένες. Δεν έχει ποτέ διευκρινισθεί αν πρόκειται για ένα ή δύο ή και τρία  πρόσωπα με το ίδιο όνομα.  Σύμφωνα με το θρύλο, ο Βαλεντίνος, ήταν ιερωμένος, έζησε τον 3ο αιώνα και κρυφά από τον αυτοκράτορα Κλαύδιο τον Γοτθικό, πάντρευε ερωτευμένα ζευγάρια Χριστιανών. Συνελήφθη για τη δράση του αυτή και φυλακίστηκε. Ωστόσο ο αυτοκράτορας του έδωσε χάρη, αλλά ο Βαλεντίνος προσπάθησε να τον μυήσει στον Χριστιανισμό και ο αυτοκράτορας τον καταδίκασε σε θάνατο και τον αποκεφάλισαν στις 14 Φεβρουαρίου του 269, κατά τον θρύλο πάντα.  Οι Ρωμαίοι, αιώνες π.Χ. γιόρταζαν 14-15 Φεβρουαρίου μια ειδωλολατρική αισθησιακή γιορτή που την έλεγαν Λουπερκάλια, μια ποιμενική γιορτή της γονιμότητας. Τα Λουπερκάλια γιορταζόταν προς τιμή του θεού Λούπερκους, προστάτη των βοσκών και της γονιμότητας. Πολλοί τον συνέκριναν με τον θεό Πάνα καθώς, οι εορτασμοί παρουσίαζαν πολλά κοινά στοιχεία. Στην ύπαιθρο θυσιάζονταν ζώα.  Θέλοντας να σταματήσει τα δρώμενα αυτά το 496, με απόφασή του, ο Πάπας Γελάσιος Α΄, την 14η Φεβρουαρίου ΤΗΝ όρισε ως χριστιανική γιορτή του «αγίου Βαλεντίνου». Ο Γελάσιος Α΄ όμως, δεν ξεκαθάρισε ποιος ήταν ο «άγιος» που ήθελε να τιμήσει, αλλά ίσως να βασίστηκε στο θρύλο.