Τι μπορεί, σύμφωνα με έρευνες, να σώσει από την εγκατάλειψη τις ιστορικές περιοχές του Σουλίου και της Μουργκάνας

Κοιτώντας στο χάρτη, το Σούλι και η Μουργκάνα, μοιάζουν σαν μια πέτρινη γλώσσα χωμένη βαθιά στο  έδαφος... Οι κάτοικοι χρόνο με το χρόνο λιγοστεύουν και η επιστροφή νέων μένει όνειρο μακρινό. Οι εικόνες είναι σχεδόν ίδιες σε όλα τα χωριά. Το καφενείο είναι το κύτταρο που τα κρατά ζωντανά. Εδώ θα πουν τα καθημερινά τους νέα, θα θυμηθούν ιστορίες. Αυτοί οι λιγοστοί κάτοικοι και οι παρέες των κυνηγών, που εξορμούν κυρίως τα Σαββατοκύριακα, κρατούν τον τόπο ζωντανό. Φαίνεται πως η δημιουργία υποδομών, σύμφωνα με έρευνες, για την προσέλκυση ορισμένων μορφών εναλλακτικού
τουρισμού αποτελεί μονόδρομο για την
επιβίωση των χωριών των δύο περιοχών. Η «πρώτη ύλη» για κάτι τέτοιο δεν λείπει: Τα βουνά τα ίδια, πρώτα απ' όλα, που με τις κορυφές τους, αλλά και την ιστορία του, αναμφίβολα θα αποτελούσαν πόλο έλξης για πολλούς τουρίστες. Άλλωστε, περπατώντας στα μονοπάτια τους, οι μυρωδιές από τα δεκάδες αρωματικά φυτά και τσάγια σε πιάνουν απ' τη μύτη. Τα βουνά του Σουλίου και της Μουρκάνας, αποτελούν (όπως και στο παρελθόν) ένα ανεκτίμητο οικολογικό κεφάλαιο, που με τον κατάλληλο σχεδιασμό θα μπορούσε να δώσει ζωή ακόμη και σε παραγωγικές/μεταποιητικές δραστηριότητες.