Πονεμένος αποχαιρετισμός στον "αετό" της Μουργκάνας Βασίλη (Λάκη) Τζούρα...

Δεν το μάθαμε έγκαιρα. Και λυπηθήκαμε γι' αυτό... Αλλά η μεγαλύτερη λύπη μας, ήταν που έφυγε, πριν λίγο καιρό, από τη ζωή ο Βασίλης (Λάκης) Τζούρας από το Βαβούρι Φιλιατών. Ο "αετός" της Μουργκάνας. Ο πολυτάλαντος αυτός άνθρωπος, με τη μαγική καρδιά και τον εύστροφο νου. Καφενείο είχε, που δεν ήταν απλώς καφενείο, αλλά και "σούπερ μάρκετ", γεμάτα
τα ράφια με διάφορα πράγματα και περηφανεύοτναν δικαιολογημένα για τα παλαιά κρασιά, αλλά και ψητοπωλείο μαζί. Και ζώα είχε ο Λάκης. Και εργαλάβος ήταν. Μα πάνω και πρώτα απ' όλα ανθρώπινος στη συμπεριφορά του. Έτυχε να τον γνωρίσουμε ως μαθητές, πριν 26 περίπου χρόνια, όταν για πρώτη φορά μας πήγε στο Βαβούρι και στο καφενείο του Λάκη,  ο δημοσιογράφος Αλέξης Αναστασίου, αείμνηστος και αυτός. Και από τότε, τα λέγαμε, κυρίως τα καλοκαίρια με το Λάκη. Τον επισκεπτόμασταν σχεδόν κάθε καλοκαίρι έως το 2002 και μετά αραιότερα. Και ρουφούσαμε, μαζί με τον καθαρό και δροσερό αέρα της Μουργκάνας,  και τις φιλοσοφημένες σκέψεις του Λάκη. Κάθε φορά έβαζε τα δυνατά του για την όσο το δυνατόν καλύτερη φιλοξενία μας. Κάποτε, μετά τον Δεκαπενταύγουστο ήταν, προς τα τέλη Αυγούστου,  για να μας ευχαριστήσει, έβαλε το...θηρίο στη σούβλα ολόκληρο αρνί! Τέτοιο φιλότιμο είχε ο Λάκης. Άνοιγε τον εαυτό του και τον άφηνε στη διάθεσή σου. Γι' αυτό η θέση του μέσα μας ξεχωριστή και πουπουλένια. Τελευταία συνάντησή μας στο νοσοκομείο Φιλιατών. Επισκεφτήκαμε συγγενικό μας πρόσωπο και στο διπλανό θάλαμο νοσηλευόταν ο Λάκης. "Βγαίνω αύριο και περιμένω  οπωσδήποτε επίσκεψη στο Βαβούρι" ήταν τα λόγια του. Και συμπλήρωσε με νόημα: "Θα περάσουμε καλά"... "Θα έρθω Λάκη",  του απάντησα, "το θέλω πολύ", άλλωστε είχαμε μερικά χρόνια να ανηφορίσουμε στο όμορφο Βαβούρι και το θέλε η ψυχούλα μας.  Αναβολή στην αναβολή δεν μπορέσαμε να βρεθούμε στο Βαβούρι, πριν φύγει ο Λάκης από τη ζωή. Αλλά και τώρα ακούμε τον αντίλαλο της φωνής του. Περιμένω επίσκεψη στο Βαβούρι... Θα έρθω, φίλε Λάκη, να ανάψω μια λαμπάδα στο κιβούρι σου. Αλλά αυτή τη φορά, δεν θα περάσουμε καλά... Θα κλαίω εγώ στη γη για την απώλειά σου και θα θρηνείς εσύ στον ουρανό, που σωματικά δεν είσαι ανάμεσά μας. Ωστόσο, Λάκη, δεν σε ξεχάσαμε, ούτε πρόκειται να σε ξεχάσουμε, γιατί ήσουν μια λουλουδένια φυσιογνωμία στη ζωή μας... 
Η.